Kobieta bez cienia
Richard Strauss
20 IV 2012, piątek, godz. 19.00
Fot. M. Grotowski, Scena zbiorowa
Kobieta bez cienia – kompozycja Richarda Straussa, zrealizowana w Operze Wrocławskiej, jest polską prapremierą tego dzieła. Utwór stawia najwyższe wymagania zarówno wykonawcom, jak i realizatorom. Jego wystawienia podejmują się największe sceny operowe świata. Wybitny poeta, autor libretta Hugo von Hofmannsthal stworzył rodzaj nowej baśni, opartej na mitach i legendach różnych krajów i epok. W warstwie muzycznej opera zachwyca niezwykle bogatą instrumentacją i potężnym, neoromantycznym brzmieniem. Wrocławska inscenizacja przenosi widzów w świat oddalony od rzeczywistości, a jednocześnie pełen wartości moralnych. Realizatorzy zachowali baśniowy kontekst dzieła i świat wizji, w których marzenie spotyka się z rzeczywistością.
Chopin
Giacomo Orefice
24 IV 2012, wtorek, godz. 19.00
Scena zbiorowa, fot. M. Grotowski
Wielu twórców – malarzy, reżyserów filmowych, pisarzy, ludzi teatru – inspirowała muzyka i postać Fryderyka Chopina. W wyniku tej fascynacji powstawały obrazy, rzeźby, wiersze, powieści i filmy, a także utwory sceniczne. Dzieło Chopin oparte jest w całości na utworach polskiego wirtuoza, które Orefice zinstrumentował. Opera nawiązuje do różnych wydarzeń z życia autora ballad i mazurków. To z pewnością jedna z najambitniejszych i zarazem najciekawszych prób aranżacji genialnej muzyki Chopina, która na ogół bardzo źle znosi tego typu transkrypcje. Orefice, uważany za kontynuatora tradycji opery werystycznej, był ponadto pianistą i krytykiem muzycznym. Sceniczne dzieło Włocha to lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika twórczości Chopina.
Borys Godunow
Modest Musorgski
26 IV 2012, czwartek, godz. 19.00
Fot. M. Grotowski, Scena zbiorowa
Borys Godunow Modesta Musorgskiego w instrumentacji Mikołaja Rimskiego-Korsakowa jest operą o szczególnym znaczeniu w historii muzyki europejskiej, a także w twórczości samego kompozytora. Jako gatunek stanowi dzieło przełomowe zarówno pod względem treści libretta, tematu, jak i formy muzycznej. Utwór jest dramatem historycznym, opisującym mechanizmy władzy w XVII-wiecznej Rosji, choć jego przesłanie - los rządzonego ludu i poczynania władzy - pozostaje uniwersalne. Zespół Opery Wrocławskiej zrealizował dzieło jako superprodukcję na scenie Hali Stulecia w październiku 2007. W tytułową postać wcielił się solista Opery w Wiedniu - Janusz Monarcha.
Joanna d’Arc
Giuseppe Verdi
27 IV 2012, piątek, godz. 19.00
Fot. M. Grotowski, scena zbiorowa
Oto prawdziwy rarytas w repertuarze operowym: Joanna d’Arc, dość rzadko wystawiane, wczesne dzieło Giuseppe Verdiego, skomponowane w latach czterdziestych XIX wieku. Opera opowiada o losach walecznej Dziewicy Orleańskiej, piętnastowiecznej bohaterki Francji, męczennicy i przyszłej świętej, osądzonej i straconej przez Anglików. Dzieło pochodzi z okresu intensywnej twórczości Verdiego, walczącego dopiero o międzynarodową sławę mistrza romantycznej opery, spadkobiercy tradycji Rossiniego i Belliniego. Mimo młodego wieku przyszłego autora Otella opera o francuskiej bohaterce posiada już najważniejsze zalety stylu Verdiego, w tym wspaniałe partie chóralne i efektowną partię sopranową. Natascha Ursuliak wyreżyserowała spektakl z wielką starannością o całość kompozycji. Reżyserka przez płynne przejście do czasów współczesnych podkreśla nieśmiertelność postaci Joanny d’Arc.
